Visie op dopinggebruik in de topsport. Wat is de rol van de sportarts?

Het gebruik van doping in de topsport is een bekend gegeven en er wordt veel onderzoek gedaan naar de beste manieren om het gebruik van doping op te sporen. Hoewel het opsporen van dopinggebruik en het straffen van de gebruiker effectief is, lijkt het erop dat het aantal positieve testen achterblijft bij de geschatte prevalentie dopinggebruikers.

Het gebruik van doping in de topsport is een bekend gegeven en er wordt veel onderzoek gedaan naar de beste manieren om het gebruik van doping op te sporen. Hoewel het opsporen van dopinggebruik en het straffen van de gebruiker effectief is, lijkt het erop dat het aantal positieve testen achterblijft bij de geschatte prevalentie dopinggebruikers.[1] Ondanks dat dit verschil deels afhankelijk is van de testfrequentie, lijkt een deel van de dopinggebruikers er mee weg te komen. Met als uiteindelijke missie om een doping-vrije sport te creëren, is er steeds meer aandacht voor aanvullend anti-doping beleid gericht op preventie.

In recent onderzoek op dit gebied ligt de focus vaak op de attitude van de sporter ten aanzien van doping en het daaruit voortvloeiende gedrag.[2],[3] Hoewel is aangetoond dat de overweging om wel of geen doping te gebruiken sterk afhangt van het verwachte effect op de sportprestatie, blijkt dat de uiteindelijke keus om wel of geen doping te gebruiken een zeer complex en dynamisch proces is. Een belangrijke schakel in dit complexe proces is de sociale omgeving van de sporter.1 Coaches, trainingspartners, medische staf, maar ook ouders of partner spelen een belangrijke rol in de keuzes die een sporter maakt. De mate van invloed hangt af van de fase waarin de sporter zich bevindt. In de talentfase hebben ouders en rolmodellen een relatief grote invloed, terwijl bij professionele topsporters deze invloed kleiner wordt en coaches en medisch professionals een grotere rol gaan spelen.[4]

Het Mulier Instituut gaat in opdracht van de Dopingautoriteit onderzoek doen naar de visie van het begeleidingsteam op het gebruik van doping in de topsport en de rol die zij daarin spelen bij het begeleiden van de sporter. De rol van de sportarts is hierbij onmisbaar. Wat verstaan zij onder een ‘schone sport’ en hoe zien zij hun rol in het begeleiden van de sporter naar de hoogst haalbare sportprestatie?

 

Het Mulier Instituut is op zoek naar sportartsen die willen meewerken aan dit onderzoek.

Bent u sportarts en werkt u met professionele topsporters? Dan zijn we benieuwd naar uw mening en zouden we u graag uitnodigen voor een eenmalig interview. Het interview zal digitaal plaatsvinden, duurt maximaal een uur en kan plaatsvinden op een moment dat het u uitkomt. Alle gegevens worden vertrouwelijk behandeld en zijn niet herleidbaar.

 

Interesse in deelname, of heeft u vragen over dit onderzoek? Neem contact op dr L.J. Balk (L.balk@mulierinstituut.nl).

 

[1] Kegelaers J, Wylleman P, De Brandt K, Van Rossem N, Rosier N (2018). Incentives and deterrents for drug-taking behaviour in elite sports: a holistic and developmental approach, European Sport Management Quarterly 18:1, 112-132,

[2] Lazuras L, Barkoukis V, Rodafinos A, Tzorbatzoudis H (2010). Predictors of doping intentions in elite-level athletes: A social cognition approach. Journal of Sport and Exercise Psychology 32, 694–710.

[3] Erickson K, McKenna J, Backhouse SH (2015). A qualitative analysis of the factors that protect athletes against doping in sport. Psychology of Sport and Exercise 16:149-155.

[4] UK anti-doping, https://www.ukad.org.uk/