Vrijdag 31 juli 2015

Sportmedische Praktijk - De achillespeesruptuur. Diagnose, behandeling en revalidatie

Een 53-jarige vrouw presenteerde zich op de afdeling spoedeisende hulp, nadat zij tijdens het tennissen acuut pijn in haar linkerhiel had gekregen. De diagnose enkeldistorsie werd gesteld en de enkel werd behandeld met een drukverband. Een week later bezocht de patiënte de polikliniek sporttraumatologie in verband met persisterende klachten van haar enkel. Er werd een ruptuur van de achillespees vastgesteld, die conservatief werd behandeld.
Casuïstiek, verschenen in Geneeskunde & Sport, 39, 4, 2006. J.C. Reurings, J.J. Verlaan, L.S. de Vries. Trefwoorden: achillespeesruptuur, sportletsels, diagnostiek, behandeling, revalidatie

Een 53-jarige vrouw presenteerde zich op de afdeling spoedeisende hulp, nadat zij tijdens het tennissen acuut pijn in haar linkerhiel had gekregen. De diagnose enkeldistorsie werd gesteld en de enkel werd behandeld met een drukverband. Een week later bezocht de patiënte de polikliniek sporttraumatologie in verband met persisterende klachten van haar enkel. Er werd een ruptuur van de achillespees vastgesteld, die conservatief werd behandeld. Deze casus laat zien dat een achillespeesruptuur kan worden gemist bij de eerste presentatie. De diagnose  achillespeesruptuur wordt hoofdzakelijk op basis van klinisch onderzoek gesteld. Elke patiënt die zich, anamnestisch, met acuut ontstane pijn in de hiel bij het aanzetten voor een sprint of sprong presenteert en bij lichamelijk onderzoek duidelijk functieverlies van de pees heeft, is sterk verdacht voor een achillespeesruptuur. Indien een achillespeesruptuur tijdig herkend en behandeld wordt, is de prognose zeer goed. Een patiënt waarbij de diagnose gemist of te laat gesteld wordt kan langdurig geïnvalideerd zijn.