Dinsdag 11 augustus 2015
Risico van plotse dood bij oudere atleten: het vergroten van de noemer
Publiciteit en campagnes rondom de tragedies van plotse dood bij jonge atleten (incidentie - 1 per 200.000 jonge atleten per jaar) overschaduwen het sterfterisico van oudere atleten. Bevolkingsonderzoeken laten zien dat sterftegetallen tijdens sportbeoefening dramatisch stijgen met de leeftijd, omdat de incidentie van coronaire hartziekten stijgt met de leeftijd. Is dit toeval, of luxeert sport de toename van plotse dood tijdens sportbeoefening? De hoogste cardiale en non-cardiale mortaliteit (het aantal mensen dat overlijdt - de teller) wordt gevonden bij recreatiesporten die populair zijn bij mensen van middelbare leeftijd en ouder, zoals vissen en bowling. Dit komt door het grote aantal deelnemers en de lange tijd die zij aan sport besteden (noemer). Dit laatste zal variëren met verschillende populaties van deelnemers. Regelmatige aërobe inspanning vermindert het algemene risico van coronaire aandoeningen en het risico op coronaire pathologie, maar er bestaat geen twijfel dat inspanning het risico op coronaire incidenten vergroot bij hen die ischemische (en andere) hartziekten hebben. Inspanning voorkomt, maar lokt ook cardiale aandoeningen uit. Een toegenomen deelname van oudere atleten (noemer), met alle gezondheidsvoordelen voor de grote meerderheid, zal waarschijnlijk resulteren in een toename van het totale aantal sportgerelateerde doden. Echter, dit zal meer dan gecompenseerd worden door een afname in het algemene risico op overlijden door hen die regelmatig aan sport doen. Sterven op de golfbaan, alhoewel ongelukkig, zou meer sociaal geaccepteerd moeten worden wanneer de voordelen van inspanning, zelfs voor de speler met een hoog risico op een coronaire hartziekte, in het algemeen meer gewaardeerd worden. Het uitsluiten van de oudere atleet aan sportbeoefening zou een laatste toevlucht moeten zijn.
