Woensdag 05 augustus 2015
Radiologie bij spierletsels
Spierletsels vormen een belangrijk deel van de letsels van het bewegingsapparaat bij sporters. De totaalrupturen zijn vaak bij het lichamelijk onderzoek al zo duidelijk, dat beeldvormende diagnostiek in veel gevallen niet is geïndiceerd. De ernst van de kleinere letsels is op grond van het lichamelijk onderzoek echter veel moeilijker te bepalen. Beeldvormende diagnostiek kan zinvol zijn als aanvulling op het lichamelijk onderzoek. De radioloog heeft zowel de MRI als de echografie ter beschikking voor de diagnostiek van spierletsels. In dit artikel worden vervolgens de mogelijkheden van echografisch en MRI onderzoek besproken, bij spierletsels. Concluderend wordt vermeldt: Welke modaliteit u moet gebruiken is afhankelijk van de locale situatie in uw omgeving, ofwel de radiologie-afdeling waarmee u samenwerkt. Het echografisch onderzoek is relatief goedkoop, makkelijk toegankelijk en weinig belastend. Het valt dan ook zeker te overwegen, om wanneer beeldvormende diagnostiek is gewenst, eerst een echografisch onderzoek te doen, alvorens een MRI scan te overwegen. Echografie kan, mits deskundig uitgevoerd, de sportarts en de sporter waardevolle informatie verschaffen, die van belang kan zijn bij de behandeling van spierblessures. De echografie van letsels van de spierpeesovergang is echter niet gemakkelijk en ervaring is vereist. Voor de MRI lijkt dit nadeel niet aanwezig; het apparaat produceert plaatjes en daar kan iedereen naar kijken, zo denkt men vaak. Echter, niets is minder waar. Er is bij MRI een nagenoeg onbeperkte keuze aan instelbare parameters. De verandering van elke parameter heeft een directe invloed op de kwaliteit van het plaatje. Wanneer op MRI niet de juiste sequenties worden vervaardigd, zal de diagnostiek niet gemakkelijk zijn. Een voordeel van MRI lijkt de interpretatie door derden; een echografie is een dynamisch onderzoek en daardoor per definitie onderzoekerafhankelijk.
