Dinsdag 11 augustus 2015

McArdle’s disease - Een fysiologisch model

Het model van de McArdle’s patiënten wordt veelvuldig in de inspanningsfysiologie gebruikt en is een interessant natuurlijk model dat het belang van de anaërobe glycolyse tijdens inspanning laat zien. De eindconclusie is dat McArdle’s patiënten een sterke reductie in hun inspanningstolerantie hebben, vanwege het onvermogen om spierglycogeen af te breken en lactaat te vormen.
Referaat, verschenen in Geneeskunde & Sport, 3, 2004. T. Takken. Brondocument: onderzoeken door McArdle (1951), Marshall Riley en collegae uit Belfast, Hagberg et al., J. Vissing & R. Haller (publicatie New England Journal of Medicine). Trefwoorden: inspanningsfysiologie, myofosforylase, anaerobe glycolyse, glycogeenoxidatie, lactaatproductie , McArdle’s disease

Het model van de McArdle’s patiënten wordt veelvuldig in de inspanningsfysiologie gebruikt en is een interessant natuurlijk model dat het belang van de anaërobe glycolyse tijdens inspanning laat zien. De eindconclusie is dat McArdle’s patiënten een sterke reductie in hun inspanningstolerantie hebben, vanwege het onvermogen om spierglycogeen af te breken en lactaat te vormen. Het model wordt door sommigen gezien als bewijs tegen de koppeling tussen metabolisme en ventilatie, terwijl anderen het juist zien als bewijs voor deze koppeling. De auteur is van mening dat het model van de McArdle’s patiënten duidelijk de samenhang tussen spiermetabolisme en ventilatie laat zien. Gelukkig voor de patiënten kunnen zij wel bloedglucose oxideren, waardoor zij door inname van suikers hun gereduceerde inspanningstolerantie kunnen verbeteren.