Donderdag 09 juli 2015
De behandeling van de instabiele distale radius fractuur bij de oudere patiënt is een uitdaging voor chirurg en orthopedisch chirurg vanwege problemen die inherent zijn aan de leeftijd, de kwaliteit van het bot en fractuur type. Er bestaat op dit moment weinig consensus over wat optimale behandeling is voor dit type fractuur; dit geldt voor zowel de conservatieve als de operatieve behandeling.
Aanleiding voor het starten van dit promotieonderzoek was de gerezen vraagstelling betreffende de effectiviteit van het aanbrengen van een fixateur interne voor de behandeling van de instabiele distale radius fractuur bij de oudere patiënt en dan vooral in vergelijking tot de al decennia lang toegepaste repositie en gipsimmobilisatie techniek.
Daarnaast heeft het proefschrift tot doel om te onderzoeken of er een noodzaak bestond om aan casefinding in de populatie oudere patiënten met laagenergetische fracturen te doen en om te beoordelen of de Fractuur en Osteoporose polikliniek, zoals die werd opgezet door het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG), een effectieve methode kan zijn voor identificeren en behandelen van een categorie patiënten met een verhoogd risico op osteoporose.