Woensdag 26 augustus 2015
Beeldvormende diagnostiek bij verdenking op meniscuspathologie
Bij de klinische verdenking op een meniscusscheur staan u een aantal in betrouwbaarheid variërende klinische testen ter beschikking. Alleen als deze testen een niet-eenduidig beeld verschaffen, en als er wordt getwijfeld aan de intactheid van de meniscus, zal radiologisch vervolgonderzoek worden aangevraagd. Het onderzoek van keuze is Magnetische Resonantie Imaging (MRI). Met MRI kan in korte tijd een betrouwbaar inzicht verkregen worden omtrent de meniscus, kruisbanden en collateraalbanden van de knie. Echografie kan in incidentele gevallen antwoord geven op gerichte vragen, maar is ongeschikt als screeningsinstrument. Conventionele radiologie en skeletscintigrafie hebben geen plaats in dit traject. In dit artikel wordt de beoordeling van een normale meniscus besproken, evenals een afwijkende meniscu, een geopereerde meniscus en overige meniscuspathologieen. Voor de beoordeling van de menisci,maar ook andere intra-articulair gelegen structuren, kan daarom beter een MRI worden aangevraagd. De enige uitzondering op deze regel vormt de meniscuscyste. Deze vaak pijnloze zwelling is met echografie goed te diagnostiseren en te differentiëren van andere peri-articulaire zwellingen. Concluderend wordt gesteld dat de MRI van de knie, ter detectie van meniscusscheuren, een prominente rol heeft gekregen in state of the art-radiologie. Het hoge niveau van accuraatheid heeft een duidelijke invloed op de therapeutische beslisboom. Verschillende studies hebben aangetoond dat er een duidelijke managementverandering optreedt nadat de knie-MRI is vervaardigd. Een belangrijke conditie is het intensieve overleg tussen aanvrager en radioloog. Gezamelijke evaluatie van de MRI-beelden, gekoppeld aan gedetailleerd klinisch onderzoek, zal de uiteindelijke opbrengst van het MRIonderzoek vergroten.
