Astma, inspanningsgebonden astma of inspanningsgeïnduceerde bronchospasme (2/3)

Het is bekend dat een koude en droge omgeving een belangrijke factor is die bijdraagt aan de ernst van inspanningsgebonden bronchospasme. Verhoogde bronchiale reactiviteit als gevolg van het verrichten van inspanning in een koude en droge omgeving kan het gevolg zijn van twee mechanismen. Het eerste mechanisme is de hyperosmolariteit. De inspanningsgebonden hyperventilatie van koude, droge lucht leidt tot verlies van warmte en water van het epitheel van de bronchiale mucosa, een fysiologische respons die noodzakelijk is om de ingeademde lucht te verwarmen en te bevochtigen. Het verlies van warmte en water uit de bronchiale mucosa resulteert in een toename van de weefsel-osmolariteit, die de vrijmaking van histamine en andere mediatoren uitlokt, hetgeen leidt tot een bronchoconstrictie. Het tweede geopperde mechanisme, de theorie van het warmt

Het is bekend dat een koude en droge omgeving een belangrijke factor is die bijdraagt aan de ernst van  inspanningsgebonden bronchospasme. Verhoogde bronchiale reactiviteit als gevolg van het verrichten van inspanning in een koude en droge omgeving kan het gevolg zijn van twee mechanismen. Het eerste mechanisme is de hyperosmolariteit. De inspanningsgebonden hyperventilatie van koude, droge lucht leidt tot verlies van warmte en water van het epitheel van de bronchiale mucosa, een fysiologische respons die noodzakelijk is om de ingeademde lucht te verwarmen en te bevochtigen. Het verlies van warmte en water uit de bronchiale mucosa resulteert in een toename van de weefsel-osmolariteit, die de vrijmaking van histamine en andere mediatoren uitlokt, hetgeen leidt tot een bronchoconstrictie. Het tweede geopperde mechanisme, de theorie van het warmteverbruik, veronderstelt dat een snelle opwarming van de luchtwegen na een inspanning een bronchoconstrictie veroorzaakt. Tijdens een intensieve inspanning in een koude en droge omgeving treedt warmteverlies op door de uitgeademde lucht van de bronchiolaire bloedvaten van het longvaatbed. Na de inspanning worden deze bronchiolaire bloedvaten opgewarmd, wat resulteert in een vasodilatatie en hyperemie, waardoor een bronchoconstrictie veroorzaakt wordt. Het doel van dit onderzoek was het vaststellen van de incidentie van inspanningsgebonden astma bij atleten die wintersporten beoefenen. De onderzoekspopulatie bestond uit vrouwelijke en mannelijke atleten uit de Verenigde Staten, afkomstig uit de volgende disciplines: biathlon, langlaufen, skiën, kunstschaatsen, ijshockey, Noorse combinatie, schaatsen (langebaan) en short-track. Er werden standaard spirometrietesten gedaan vóór inspanning en vijf, tien en vijftien minuten na inspanning. De diagnose inspanningsgebonden bronchospasme werd gesteld wanneer er een afname was van de FEV1 van 10% of meer. De overall incidentie van het inspanningsgebonden bronchospasme van alle sporten en beide geslachten was 23% (vrouwen 26%, mannen 18%). De hoogste incidentie werd gevonden bij langlaufen (mannen 43%, vrouwen 57%) en de laagste bij de biathlon (geen van de deelnemers). De  tweede hoogste incidentie was bij short-track schaatsen (vrouwen 50%, mannen 33%). De incidentie van inspanningsgebonden astma bij atleten die wintersporten beoefenen is hoog; één op de vier atleten heeft een aantoonbare daling van de longfunctie na inspanning. Het komt bij vrouwen vaker voor dan bij mannen. Onderzoek:  Incidence of exercise-induced bronchospasm in olympic winter sport athletes. Wilber RL, Rundell KW, Szmedra L, Jenkinson DM, Im J, Drake SD. Med Sci Sports Exerc 2000;32:732-737

• Wilt u dit artikel inzien? Stuur dan een mail naar vsg@sportgeneeskunde.com en vraag de uitgave van het magazine op.
• Ga naar de abstract van het artikel