Vrijdag 21 augustus 2015
In deze studie wordt ingegaan op de diagnostische mogelijkheden en beperkingen van een laboratorium- en een veldtest om inspanningsgebonden astma te diagnosticeren. De standaardtest voor het vaststellen van inspanningsgebonden astma is een inspanningstest van 6-8 minuten bij een intensiteit van 85% van de voorspelde maximale hartslag. Uit de praktijk is echter gebleken dat atleten vaak pas klachten krijgen bij een intensiteit die tegen maximaal aanligt. Tevens speelt de temperatuur van de lucht een rol, waarbij koude een extra provocerende factor is. Ook kunnen de slechte ventilatie en blootstelling aan hoge NO2-concentraties in schaatshallen aanvallen uitlokken. In dit onderzoek is gekeken naar de ernst van de longfunctiestoornis na een standaard laboratoriumtest en na een sportspecifieke veldtest. Het bleek dat koude, droge lucht een sterk bronchospasme kan geven en dat de duur van de inspanning van ondergeschikt belang is. De bronchiale gevoeligheid blijkt sterk gerelateerd te zijn aan de ademfrequentie (en niet de totale ventilatie tijdens inspanning) in een koude, droge lucht. Minder dan de helft van de atleten met een afwijkende (positieve) veldtest vertoonde deze longfunctiestoornis ook bij de laboratoriumtest! Het is belangrijk dat een sportspecifieke veldtest gebruikt wordt bij de vaststelling van inspanningsgebonden astma. Dit betekent voor een atleet die in de vrieskou moet presteren bij voorkeur ook bij een temperatuur onder nul getest dient te worden. In het onderzoek werden de volgende criteria aangehouden: –8,3% voor de FVC, –6,5% voor de FEV1, –13,5% voor de FEF 25-75% en –12% voor de PEF. Onderzoek: rondocument: Exercise induced asthma screening of elite athletes: field versus laboratory exercise challenge. Rundell KW, Wilber RL, Szmedra L, Jenkinson DM, Mayers LB, Im J. Med Sci Sports Exerc 2000;32:309-316.