Dinsdag 09 januari 2018
Are the current guidelines for performing sports with an ICD too restrictive?
In de huidige richtlijnen geldt een negatief advies op intensieve sportbeoefening voor patiënten met een implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD). In dit single-centre cohortonderzoek werd het risico op levensbedreigende hartritmestoornissen en shocks bij 71 patiënten met ICD onderzocht. 59% van deze groep was man, ≤40 jaar oud bij ICD-implantatie en had een linker ventriculair ejectiefractie (LVEF) ≥35%. Uit deze groep werden 16 patiënten geclassificeerd als atleet (≥5 uur per week sportbeoefening). Sport gerelateerde en klinische gegevens werd verzameld met vragenlijsten en patiëntendossiers.
De gemiddelde leeftijd van de deelnemers was 38 jaar (19-53 jaar). De duur van follow up gemiddeld 67 maanden (11-249 maanden). Idiopathisch ventrikelfibrilleren (VF) was de meest voorkomende indicatie (20%) voor ICD-implantatie. Er waren 22 patiënten (31%) die in totaal 127 ICD-shocks kregen, waarvan 112 terecht: 15% van deze shocks ontstonden tijdens sportinspanning. Atleten kregen niet vaker een ICD-shock dan niet-atleten (respectievelijk 25% versus 33%, p=0,760). Noch werd een er relatie tussen terechte shocks en sport-intensiteit gevonden.
Concluderend is er geen bewijs dat participatie in sportactiviteiten bijdraagt aan het risico op levensbedreigende hartritmestoornissen noch op (on)terechte ICD-shocks bij patiënten met ICD. In voorkomende gevallen zou het advies om te sporten bij patiënten met ICD meer op maakt gemaakt kunnen worden.
Trefwoorden: hartritmestoornis, implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD), sport
